Willen is Kunnen Knesselare

Gerard Van de Casteele

Als de Knesselaarse muziekvereniging de jongste vijftig jaar één trekpaard heeft gehad, dat de muzikale wagen aan het rollen hield, dan was het ongetwijfeld Gerard Van de Casteele, reeds meer dan zestig jaar muzikant. Hij was ook vijftig jaar lang de dirigent van Willen is Kunnen!

Gerard Van de Casteele (geboren in 1919) leerde muziek spelen in de normaalschool in Oostakker, waar hij lid werd van het schoolkoor.

De liefde voor muziek, vooral dan voor de volkse blaasmuziek, vond hij ongetwijfeld in familiale kring. Vader Herman was muzikant en bestuurslid en grootvader August – die hij nooit heeft gekend – was in 1888 één van de medestichters geweest en tot aan zijn dood onderdirigent van de fanfare.

Gerard werd lid van Willen is Kunnen in 1937, toen, na een ‘stille periode’, de fanfare weer intenser begon te repeteren en op te treden. In 1948 volgde hij Remi Arnaut op als dirigent. Op een wel erg korte onderbreking na, bleef hij dirigent tot in 1998.

Hij was organisator van tal van bonte avonden, Vlaamse kermissen en muziekavonden, waarvoor hij zelf met engelengeduld telkens weer opnieuw liedjes, muziekstukjes en sketches schreef.

In een tijd dat muziekscholen nog onbestaande waren, spendeerde hij ontelbare uren aan de eerste opleiding van trommelaars en muzikanten. In de provinciale muziektornooien bereikte hij met zijn korps een klassering in eerste afdeling.

In de loop van de voorbije decennia schreef hij een hele reeks muzikale werkjes. In hoofdzaak ging het om pretentieloze marsen, de typische, optimistische en feestelijke volksmuziek, zoals die nog wordt uitgevoerd door fanfares en harmonieën. Gelegenheidsstukjes voor festiviteiten in de omliggende gemeenten of voor de buitenlandse gemeenten waar de fanfare te gast was. Maar ook ernstige en minder ernstige liedjes, die op de muziekavonden aan een ruim publiek werden meegegeven.

Ten slotte was hij vooral muzikant onder de muzikanten. In de loop van de voorbije jaren moet hij zo’n duizend optredens hebben meegemaakt, op devote processies en ontelbare kermissen, op wandelconcerten in de kleinste dorpswijken en schitterende stoeten in grote steden, in stofferige parochiale feestzalen en ruime concertzalen, bij huwelijken en overlijdens, voor pastoors en burgemeesters, voor vijf man en een paardenkop en voor tienduizenden toeschouwers in cavalcades of op de eerste klasse voetbalvelden, aan de Costa Brava en aan de Moezel, op elfjulifeesten en op tientallen elfnovemberplechtigheden. Alleen als trompetter in de kerk voor overleden oud-strijders of als trommelaar op de ‘petit caisse’, als ’t moest ook op de cymbalen of op de bombardon. Al ging en gaat zijn voorkeur nog altijd uit naar de zachte, ronde bugelklank. In de loop van die vijftig jaar heeft hij zowat tweeduizend keer de repetities geleid.

In 2012 vierde de fanfare zijn 75-jarige carrière als muzikant. De muzikanten speelden zijn bekendste marsen voor vrienden en familie en ook Gerard Van de Casteele nam het dirigeerstokje nog even ter hand. Een uniek moment en ongetwijfeld een mooie herinnering voor alle aanwezigen.

“Meester” Gerard overleed op 18 november 2014.
Muzikanten en bestuursleden van Willen Is Kunnen Knesselare blijven Gerard dankbaar om wat hij voor onze fanfare betekend heeft.

Wij hebben afscheid genomen van een toonzetter in onze groep,

Alle bomen treurden echt.

Gerard was niet zomaar een muzikant, maar wel een met een hele grote M,

iemand door wie velen van ons , ’t muziek leerden kennen zoals het was.

Een marske spelen, leren marcheren rond de tafel…

voor de kneepjes van ’t vak,

moest je bij hem zijn.

Een ‘meesterfiguur’ voor ieder van ons.

We willen hem herinneren in hoe hij was en wie hij was,

in alle mooie momenten,

op alle zonnige wegen.